Âyet'i kerimede buyuruldu ki: "Sen sesini yükseltsen (de, yükseltmesen de birdir. Allâh'a duâyı, zikri âşikâre yapsan da yapmasan da müsâvidir.) Çünkü O, gizliyi de, gizlinin daha gizlisini de bilir." (S. Tâhâ, 7)

Allah Teâlâ'ya kulluk ve ibâdet, tevâzu ve mahviyet içinde kalpten yapılır. Gürültülü bir şekilde slogan atar gibi yapılan duâ ve ibâdetler, huzûru zedeler. Zâten Cenâb-ı Hakk'ın kendisine yüksek sesle, sloganvâri kulluk yapılmasına ihtiyacı yoktur. O, kulunu tevâzû içinde görmek ister.

Rabbimiz, dille fısıltı hâlinde söylenen, hayâl edilen duygu ve düşünceleri, iltica ve yalvarmaları da bilir, işitir.

Kısaca İslâm dîni, dünyevî ideolojiler gibi kuru gürültü ve sloganlardan ibaret olmayıp, Allâh'a gönülden teslimiyet, tevâzû ve mahviyet dînidir.